Pages

25 Nisan 2014 Cuma

Yok


-"O kadar sevmemişsindir."
ne yazık ki bayan tamda o kadar sevdim onu. Ne yazık ki hiç tahmin edemeyeceğin kadar çok sevdim. Olmayacağını bile bile...
Onla mutlu olacağımı düşündüm hep. Onla yattım. Onla kalktım. Gündüzüm gecem hep oydu. Kısa bir zamanda hayatımı tamamen kapladığını hissettim. Ne zaman onla ilgili hayal kurmaya başlasam bi baktım mutsuzum. Bi baktım başladığım yerdeyim. Unuturum sandım. Ben de herkes gibi sıradan bir insanım sandım. Olmadı. Unutamadım... Dün ne yediğini hatırlayamayan ben  nasıl unutamadım o kadını hayret. Şimdi ne yapacağımı bilmiyorum. Cidden bak. Çünkü benim planlarım hep onla ilgiliydi. Şu an açık denizlere açılan ve ne yaptığımı nere gittiğimi hiç bilmeyen bir kaptan gibiyim. Rotam yok. Rüzgar yardım etmiyor. Ben dümene dokunmuyorum. Su elbette bir yere götürecektir beni. Yeni bir kıtaya yada ufacık bir adaya. Farketmez bana. Yaşarım ben. Bu arada deniz de, tuttu beni doğrusunu söylemek gerekirse.
-"Peki dümeni neden almıyorsun eline?"
Ben dümeni alırsam nasıl yazarım şiiri? Ben şair olmak istiyorum. Benim hayatım bu.
Her neyse işte sonuç olarak ben ona şiir yazarken  etrafımda dolanmayınız. Kafam karışıyor çünkü hepiniz yani tüm kadınlar bilhassa da bazılarınız ona çok benziyorsunuz. Hadi git uyuyacağim uykum geldi.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder