Ben bu düzenin adamı değilim kadın. Ben daha çok hani nasıl desem annem kızacak ama anarşist bir adamım. Bu yazıya neden böyle başladığım hakkında en ufak bir fikrim yok. O zaman 'show must go on' Yani demem o ki her şey yanlış bir ben doğruyum sanki.Garip...
Yalnız olduğum içindir diyorum kendi kendime. Sana da oluyor mu bilmem ama ben bazen kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki inanır mısın kendimi aynada bile göremiyorum.
Yalnızsam yanlış değilimdir. Tabi bu işin bencesi.
Bazen seni düşünüyorum. Ben bazen seni düşünürüm de. Yalnız olmadığın gelir aklıma yada hissederim. Anla.
İşte o an üzülmek ve üzülmemek arasında voltalar atarım. Senin kılına zarar gelse benim organlarım kendini parçalar. Biraz salakça gibi duruyor olabilir ama ciddiyim bu konuda.
Tabi sen bilmezsin ama ben bayağı bi seviyorum seni. Bilseydin keşke... Ah ulan ben.
Tam şu satırları yazarken radyoda 'eğer istersen' çalmaya başladı. Ve gece gece ironinin dibine doğru yolculuğa başladım.
Ben varımmmmm eğer isterseeennn. Vay arkadaş!!!
Bak kadın bir gün tekrar tanışırsak eğer üstüne kırmızılar giy o gün. Yağmur yağdır şehre çünkü ceplerimde biriktirdiğim yalnızlık ve birazda sen kokan kelimeler var.
Senle ben elele yağmurun altında şiir oku... Dur ulan bak yine senli hayaller kurmaya başladım yıkılacak ama olsun. Artık hayal değil zaten mucizesin bu raddeden sonra. Daha zorsun. Olma ihtimali daha düşüksün. İmkansıza biraz yakınsın. Ama olsun. Allah mucize yaratmayı sever. Bizde Allah'ı severiz. O zaman sorun yok uyuyabiliriz.
Mustafa Göçmen
