Gündüz Yüzlü Kız'a

    Bir evin vardı yokuş başında az geçmedim önünden sırf seni görürüm diye. Az tırmanmadım o yokuşu. İşin garip tarafı da şuydu; seni hiç görmedim. Ne zaman seni görmeyi hayal ederek tırmansam o yokuşu olmadı. Sen çıkmadın karşıma. Hep beklemediğim anda çıkıyordun karşıma zaten. Vazgeçerek yattığım geceler mesela sabah huzurla uyanıp şarkı söyleyerek ekmek almaya giderken seni görürdüm. Bu hep böyle oldu ne zaman senden vazgeçsem saçların bitiyordu karşımda. Şans, Tesadüf yada her neyse işte bu kadarı fazlaydı kocaman bir film şeridine sığmayacak kadar çoktu. Şimdi söyleyin bakalım ben bu kadar şansı tesadüfü nereme koyayım?
   Kader desek mi acaba tüm bunlara? Bence dememiz lazım. Demezsek eğer  bütün düşünür ve bilim adamlarını çöpe atmamız lazım ki bunu hiç birimiz istemeyiz. :)

   Ya kısaca işte sen benim kaderimsin kadın! Biz ne zaman Allah'tan gelen bir şeyi geri çevirdik ki? Bir acısın belki. Belki olmayacak bir dua, belki bir gün ilerde hatırlayıp güleceğim ufak bir anı. Yada gözlerini içine bakarak bir ömür geçireceğim biri.  Farketmez bana. Allah'tan ne gelirse ''Eyvallah''.

Şimdilerde şiir yazıyorum 'Eyvallah'
Şimdilerde uyuyamıyorum 'Eyvallah'
Şimdilerde acı çekiyorum 'Eyvallah'
İlerde ne olur bilmiyorum.
Şimdiden ona da 'Eyvallah'

Seni hep o yokuşta kal Gündüz Yüzlü Kız
Orda öyle kal işte
Seni kaybetmek inan bana çok dokunur
Gitme tamam mı hiç bir yere?
Benim olmasan da o yokuştan bir yere ayrılma.