Tomris'e

Laleli'den dünyaya doğru giden tramvayı bilirsin...
Ben o tramvayın içindeyim işte
Kaybolmuş bir çocuk olan ''y'' yi annesine götürürken,
Yerçekimli karanfili elden ele dolaştırırken,
En çokta göğe bakarken rastladım o tramvaya
O gün bugündür içindeyim.
Arada bir iki metre ötemde oturan kadına bakar bir şeyler karalarım
Ama çıkmaz aklımdan
Tramvay hareket ederken duyduğum o titreşim...
O anons...
O kadın sesi...
''Vatman Tomris iyi yolculuklar diler.''

Kuşlar uçuyorsa umuttan söz edebiliriz

                                           Kuşlar uçuyorsa umuttan söz edebiliriz
                                           Çocukluğumuzu elimize alıp
                                           Yıkabiliriz geçmişi
                                           Kurtuluruz yaralı ağlayışlardan
                                           Bir omuz daha düşlemeyiz
                                           Düşünmeyiz karanlık odalarda geç gelen düşünceleri

                                           Kuşlar uçuyorsa umuttan söz edebiliriz
                                           Boş bakışların dolu tarafları vardır belki
                                           Gün gelir anlarlar
                                           Yere düşüp ezilen papatyalı sevgimizi

                                           Kuşlar uçuyorsa umuttan söz edebiliriz
                                           Güneş yine doğudan doğdu
                                           Batıdan battı
                                           Biz hep aynı insanoğlu
                                           Değişen bir şey yok
                                           Kuşlar uçuyor umut her daim var.

Yok

-"O kadar sevmemişsindir."
ne yazık ki bayan tamda o kadar sevdim onu. Ne yazık ki hiç tahmin edemeyeceğin kadar çok sevdim. Olmayacağını bile bile...
Onla mutlu olacağımı düşündüm hep. Onla yattım. Onla kalktım. Gündüzüm gecem hep oydu. Kısa bir zamanda hayatımı tamamen kapladığını hissettim. Ne zaman onla ilgili hayal kurmaya başlasam bi baktım mutsuzum. Bi baktım başladığım yerdeyim. Unuturum sandım. Ben de herkes gibi sıradan bir insanım sandım. Olmadı. Unutamadım... Dün ne yediğini hatırlayamayan ben  nasıl unutamadım o kadını hayret. Şimdi ne yapacağımı bilmiyorum. Cidden bak. Çünkü benim planlarım hep onla ilgiliydi. Şu an açık denizlere açılan ve ne yaptığımı nere gittiğimi hiç bilmeyen bir kaptan gibiyim. Rotam yok. Rüzgar yardım etmiyor. Ben dümene dokunmuyorum. Su elbette bir yere götürecektir beni. Yeni bir kıtaya yada ufacık bir adaya. Farketmez bana. Yaşarım ben. Bu arada deniz de, tuttu beni doğrusunu söylemek gerekirse.
-"Peki dümeni neden almıyorsun eline?"
Ben dümeni alırsam nasıl yazarım şiiri? Ben şair olmak istiyorum. Benim hayatım bu.
Her neyse işte sonuç olarak ben ona şiir yazarken  etrafımda dolanmayınız. Kafam karışıyor çünkü hepiniz yani tüm kadınlar bilhassa da bazılarınız ona çok benziyorsunuz. Hadi git uyuyacağim uykum geldi.

''gelen kişinin geri gitmesi'' sorunsalı

Aklıma gelmiyorsun bu aralar

Yanıma gel istersen

Sana şiirler yazar

Sesimin yettiği yere kadar şarkılar okurum

Olmadı bir çay demlerim semaverde

Çaylarımızı içerken yüzüne teşbihler düzerim

Mazlum mazmunlardan değil ha!

Hiç duymadığın türde teşbihler duyacaksın

Ben sana bunları söylerken 

Senden tek bir şey isteyeceğim;

''Geldiysen eğer gitme lütfen''

Gündüz Yüzlü Kız'a

    Bir evin vardı yokuş başında az geçmedim önünden sırf seni görürüm diye. Az tırmanmadım o yokuşu. İşin garip tarafı da şuydu; seni hiç görmedim. Ne zaman seni görmeyi hayal ederek tırmansam o yokuşu olmadı. Sen çıkmadın karşıma. Hep beklemediğim anda çıkıyordun karşıma zaten. Vazgeçerek yattığım geceler mesela sabah huzurla uyanıp şarkı söyleyerek ekmek almaya giderken seni görürdüm. Bu hep böyle oldu ne zaman senden vazgeçsem saçların bitiyordu karşımda. Şans, Tesadüf yada her neyse işte bu kadarı fazlaydı kocaman bir film şeridine sığmayacak kadar çoktu. Şimdi söyleyin bakalım ben bu kadar şansı tesadüfü nereme koyayım?
   Kader desek mi acaba tüm bunlara? Bence dememiz lazım. Demezsek eğer  bütün düşünür ve bilim adamlarını çöpe atmamız lazım ki bunu hiç birimiz istemeyiz. :)

   Ya kısaca işte sen benim kaderimsin kadın! Biz ne zaman Allah'tan gelen bir şeyi geri çevirdik ki? Bir acısın belki. Belki olmayacak bir dua, belki bir gün ilerde hatırlayıp güleceğim ufak bir anı. Yada gözlerini içine bakarak bir ömür geçireceğim biri.  Farketmez bana. Allah'tan ne gelirse ''Eyvallah''.

Şimdilerde şiir yazıyorum 'Eyvallah'
Şimdilerde uyuyamıyorum 'Eyvallah'
Şimdilerde acı çekiyorum 'Eyvallah'
İlerde ne olur bilmiyorum.
Şimdiden ona da 'Eyvallah'

Seni hep o yokuşta kal Gündüz Yüzlü Kız
Orda öyle kal işte
Seni kaybetmek inan bana çok dokunur
Gitme tamam mı hiç bir yere?
Benim olmasan da o yokuştan bir yere ayrılma.

Çok Kısa Bir Hikaye

Denizi ilk gördüğümde bana huzur ve mutluluk verecek şeyin bu mavilik olduğuna karar vermiştim. Denizi olan bir şehirde yaşamalıyım demiştim kendime. Bir gün evden kaçıp İstanbul'a gitmeye karar verdim. Evdeki paraları çalıp dışarıya çıktığımda kötü bir şey yaptığıma karar verip eve geri döndüm. Pasifik hayallerim daha başlamadan bitmişti. Ama Allah, evet Allah şeytana uymayıp eve döndüğüm o günden tam bir gün sonra seni çıkarttı karşıma. Bir mesaj gibiydin; ''Al sana deniz gibi saçlar, al sana mutluluk huzur dolu gözler.'' dedi sanki bana. İşte o günden beri Allah'ı da seni de çok severim...


M. Göçmen